Έχουμε σκοπό να παρουσιάσουμε κάποια αποσπάσματα από παλιότερα διηγήματα συμπατριωτών μας, τα οποία έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στις εφημερίδες του νησιού μας και περιγράφουν στιγμές της παλιάς Ύδρας. Ξεκινάμε σήμερα με ένα διήγημα της αείμνηστης Φανής Σαχίνη-Οιχαλιώτη, το οποίο βρήκαμε στο τεύχος Αυγούστου 1990 της «Φωνής της Ύδρας.
«Η ΓΚΡΕΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΥΡΤΙ»
Όταν τελείωσε κάποτε η μαύρη και τρομαχτική κατοχή, μετά τον πόλεμο του σαράντα, η φτωχή Ελλάδα άρχισε τις προσπάθειες για να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της.Το κράτος τότε δημιούργησε τις παιδικές κατασκηνώσεις και μέσα στο
πρόγραμμα ήταν και η Ύδρα. Απάνω στον Προφήτη Hλία έγινε μία κατασκήνωση για τα Υδραιόπουλα. Ένα πρωί λοιπόν, εκεί που τα παιδάκια έπαιζαν ξένοιαστα και ο αέρας γέμιζε με γέλια και τραγούδια, ακούστηκε ξαφνικά μια σκληρή κραυγή και ακολούθησαν γοερά κλάματα. Ένα κοριτσάκι σπάραζε απελπισμένα. Ολόκληρη η κατασκήνωση ξεσηκώθηκε και τρέξανε κοντά στη μικρή. Ανάμεσα στα πρόσωπα που βρισκόντουσαν εκεί, υπεύθυνα για τη λειτουργία της κατασκήνωσης ήτανε και η μακαρίτισσα Έλλη Γκίκα Κουλούρα. Αναστατωμένη ρώτησε:
-Τι συμβαίνει και κλαίει η μικρή ;
-Η γκρέριζα, είπανε, της έριξε το σούρτι.
-Και που είναι τώρα η γκρέριζα ;
Όλοι γύρω την κοιτάξανε ξαφνιασμένοι.
-Πάει έφυγε.
-Να μου τη φέρετε αμέσως!
Η καημένη η Έλλη Κουλούρα, που να ξέρει ότι αρβανίτικα «γκρέριζα» λένε την άγρια μέλισσα, τη σφήκα, και «σούρτι» το τρομερό κεντρί της. Που όταν το «ρίξει» στον άνθρωπο ο πόνος είναι αφόρητος.
Νόμισε ότι γκρέριζα ήτανε το όνομα κάποιου κοριτσιού και φαντάστηκε ότι το σούρτι θα ήταν κάποιο αντικείμενο αιχμηρό και βαρύ με το οποίο χτύπησαν τη μικρούλα, γι΄αυτό αγαναχτισμένη και κατασυγχυσμένη έδωσε διαταγή:
«Να παρουσιαστεί, αμέσως μπροστά μου η γκρέριζα και να παραδώσει το σούρτι.»
Αυτή την ιστορία τη διηγότανε η ίδια η Έλλη Γ. Κουλούρα.
.png "English"){kind=small}
