Στο γεφυράκι του Βλυχού

Σαν εικόνα τρισδιάστατη καλωσορίζει το πέρασμά μου στο Βλυχό το όμορφο πετρόκτιστο γεφύρι του. Είναι σαν μια πύλη που σε προετοιμάζει για την είσοδό σου στο όμορφο χωριό. Επιβλητικό όπως είναι, έχει το χρώμα της σκιάς εσωτερικά, αυτή την ώρα όπως πέφτει ο ήλιος. Ενώ η καμάρα του μοιάζει σαν ορθάνοιχτη αυλαία στο φως. Έτσι λοιπόν φανερά αποκαλύπτεται το νησάκι και γύρω του η καταγάλανη θάλασσα, η βοτσαλωτή αμμουδιά και τα λιγοστά σπίτια. Και όλα μαζί γίνονται ένα με το λαμπερό τοπίο. Το γεφύρι στρωμένο με όμορφες πέτρες και καλοδιάβατο, αποδιώχνει τις άλλοτε παλιές μέρες, τότε που ήταν κακοτράχαλο και μόνο τα θαρραλέα παιδιά ανηφόριζαν σ' αυτό, παίζοντας με το φόβο και την ανδρεία. Όσα χρόνια, όσες φορές και αν το συναντάς, το γεφυράκι αυτό ποτέ δεν σου είναι αδιάφορο. Σταματάς και παίρνεις ανάσα από τη μαγευτική του θέα που είναι ξεχωριστή και με το δικό της χρώμα κάθε εποχή. Το κοκκινόχωμα, οι πέτρες, οι θάμνοι, η θάλασσα που ξεπροβάλλει και αυτή η αίσθηση που κυριαρχεί εκεί, είναι σαν ένα αληθινό έργο τέχνης. Άλλοτε με γη ξερή και διψασμένη από τον ήλιο και άλλοτε με πράσινη χροιά και ολάνθιστα μπουκέτα αγριολούλουδων. Αν και στέκει εκεί αγέρωχα, το γεφύρι αυτό δεν είναι απρόσιτο. Σε καλεί να το δαμάσεις, να το περπατήσεις και να το διασχίσεις. Ενώνει στοργικά από τη μια μεριά το μονοπάτι του Βλυχού και από την άλλη την αγριάδα του βουνού. Τώρα μάλιστα το καλοκαίρι είναι ένα γεφύρι προπομπός της ξένοιαστης χαλάρωσης των διακοπών και της θαλασσινής αύρας editorial fonitisydras